من را ترک نکن

گفت: "من را ترک نکن"، گفت: "نویول، به پا زدن به پاهای خود،" من نمی خواهم تنها در اینجا بمانم، بارون خونین گذشته دو بار گذشته است. "

ران ساعت را نگاه کرد و سپس هرمیون و نویل خشمگین شد.

"اگر هر کدام از ما به ما دست زدند، هرگز نخواهم بود بمانم تا زمانی که یاد بگیرم که غم و غصه از کوریرل به ما خبر داده و از آن استفاده کرد."

هرمیون دهانش را باز کرد، شاید بتوان دقیقا به رون دقیقا چگونگی استفاده از نفرین ترسناکی را بگوید، اما هری به او خندید و آرام گرفت و همه را به جلو برد.

آنها در امتداد راهروهای راه راه با میله های مهتاب از پنجره های بلند پرواز کردند. در هر نوبت، هری انتظار داشت که به Filch یا خانم نوریس برود، اما خوش شانس بود. آنها راه پله ها را به طبقه سوم رساندند و به سمت اتاق جایزه گره خورده بودند.

مالفوی و کرابه هنوز وجود نداشت. موارد غنیمت کریستال، جایی که ماه مهتاب آنها را گرفتار شد، پرتاب شد. جام، سپر، صفحات و مجسمه ها نقره و طلا را در تاریکی لرزانید. آنها در امتداد دیوارها لبه می کردند، چشم هایشان را بر روی درهای هر انتهای اتاق نگه می داشتند. هری در حالی که مالفیوی را در آغوش گرفت و شروع کرد، یک لحظه از دست رفت. دقیقه به پایان رسید

رون زمزمه کرد: "او دیر است، شاید او مرده است."

سپس سر و صدا در اتاق بعدی آنها را پرش کرد. هری وقتی شنیده بود که صدای زنگ زد، فقط صدای زنگش را بلند کرد و مالفوی نبود.

"لگد زدن، شیرین من، آنها ممکن است در یک گوشه خیره کننده".

فیلک با خانم نوریس صحبت کرد. هری در حالی که ترسناک بود، هجوم آورد و با هجوم دیگران سه گانه را حرکت داد تا او را سریعا دنبال کند. آنها به سکوت به طرف درب رفتند، دور از صدای Filch. هنگامی که شنیده می شد Filch در اتاق جایزه، لباس های Neville را به سختی شلاق زده گوشه گوشه گوشه.

"آنها در اینجا هستند جایی"، آنها شنیده او mutter، "احتمالا پنهان است."

"هری به این ترتیب!" هری به طرف دیگران مینوشید و با سنگسار، آنها یک گالری بلند پر از زره پوشان را خزیدند. آنها می توانند Filch را نزدیکتر ببینند. ناول به طور ناگهانی صدای جیغ کشیدن را فریاد زد و به یک راننده ختم شد - او به سرعت دراز کشیده و رون را در اطراف کمر گرفت و جفت آنها به سمت کت و شلوار زره پوشانده شد.